HÛRÛFAT

ZEL

Dala benzer

Fazlalığı üstünde noktası

Peltek okunur

İnce ve narin bir harftir.

Zelzele

Zel’den zel’e bir ağıt olarak uzanır

Yüreklere ince bir ayar

Hayatın anlamını bulma adına.

Zel ziyarete açık gönüldür

Kalpten kalbe giden yolda işaret taşıdır

Vuslata erme anlamında sırlı aynadır

Umudun kapısına bakar diğer yanı.

Zevk-ü sefa içre gönüllere

Zarif bir işaret fişeği Zel

Ölüm gerçekliğini haykıran

Peltek bir vaize öykünür durur.

Yusuf’un kuyusuna sarkan iptir

Gömleğin arkasındaki yırtıktır

Zeliha’nın dökülen gözyaşına

Umut eklenmiş bumerang.

Zeliha zevkin zirvesinin zehabında zelil

Yusuf yalnızlığın yivinin yüceliğinde yıldız.

El ele, Kol kola, Dal dala: Zelzele.

10) RA

                        Nûn u râdur kaşlarun kaddün elif çesmün ayın

                       Bunları vasf eyledüm gâyet de ra’nâ eyledüm

Enverî

Sevgilinin kaşı şeklinde Râ

Koyu gölgesi düşer aşığın yüzüne.

Kendisinden sonraki harfe birleşmez

Kalın okunur kelimelerde yer alınca.

Razı olunan bir hayat sonrasında

Hüzne bürünür kaydı tutulmuş acılar

Rakamlar eksilince ömrün takviminde

Gerçek hayat tutulması gerçekleşir.

Raksını göre göre yakar da ateş pervaneyi

Âşık dillere düşürmez yârini yansa da.

Râm olur Rabbine rakip görmez kimseyi

Perde kalksa da değişmez gördüğü.

Râ kaşlı rakkaseler raks etseler rayında dünyanın

Sabahın seher vaktinde izini sürerim bu Râ da.

11) ZE

Râ’nın taşır bütün özelliklerini

Fazlalığı üstündeki noktası

Kendinden önceki harfe birleşir

Birleşmez kendinden sonraki harfe.

Râ’nın ruh ikizidir, narindir

İnce okunur kelime içinde

Dal harfine öykünür biraz

Zeytin dalının inceliği yansır.

İnsan oluşumuzu hatırlatır

İncire ve zeytine edilen yemin

Hayatı çoğaltan parantez olup

Göz hizasından açılır biZe.

Göz göZe, diz diZe, biz biZe

Kalırsak kutlu hayat içre

Avucunu açar bize Ze

Rıza lokmasını sunar gibi.