***

Namaz İnsanı İnsan kılıyor

Sevgiline kos. Gecenin örtüsü dagilsin. safagin saçlari çözülsün. Gönlünü rüzgâr alsin. Bütün küsmeler küsüssün, yalniz kalsin. Kavga kavgaya tutussun; kalbinden vurulsun. Hüzün hüzne bölünsün; azalsin, sifirlansin. Agla. Agla ki gurbet gurbeti gurbete göndersin. Agla ki gözünün yasi irmaga karissin.
iste sabah. Zamanin nehri gögsüne sokuluyor. Anlamini sende ariyor. Yüzünü yüzünün ayinesinde seyrediyor. Alnina Rabbin isiklar dokunduruyor. iste seccaden. Alnini öpmeye geliyor. Secdeler seni uçurumlardan uçuruyor, Sevgili’nin diyarina tasiyor.
Lâl dudakli bir sevgili yolunu gözlüyor. Zaman seni sensiz kiliyor. Namaz seni sen kiliyor. Namaz insani insan kiliyor. ''Namaz insani kiliyor.''

Senai DEMİRCİ